Vorige week moest de muziekwereld onverwacht afscheid nemen van Johan Stollz.
Hij gaat de geschiedenis in als de componist en vertolker van “Concerto voor jou Natasha”.
Van het nummer gingen in België meer dan 180.000 exemplaren over de toonbank. Van de Duitse versie zelfs meer dan een half miljoen. Maar de carrière van Johan Stollz begon al veel eerder.

“Liz Taylor en Richard Burton”

De pianist met de Hollywoodiaanse flair zat meer dan een halve eeuw in het vak en telde beroemdheden onder zijn fans. Zo trad hij ooit op voor Liz Taylor en Richard Burton.  
Het kon bijna niet anders. Uit de unieke combinatie van een moeder die prachtig piano kon spelen en een vader die als handelaar de wereld rondzwierf op zoek naar partijen bos, moest een heel bijzonder iemand groeien.

Johan Stollz zat dan ook vanaf zijn vierde aan de piano, speelde op zijn zevende op feestjes, volgde daarna een muzikale opleiding en reisde meer dan 20 jaar onvermoeibaar de wereld rond.

Als kind aan huis op cruiseschepen, graag geziene gast in de intieme sfeer van privé-feestjes, bars, in chique hotels en casino’s was hij tegelijkertijd eenieders vriend.

(c) Charlie De Keersmaeker

“Niet rusten voor iedereen tevreden is”

Johan Stollz: “Met pianospelen en zingen heb ik duizenden mensen geamuseerd, waar ook ter wereld.  En toch is mijn grootste kwaliteit niet de werkkracht, die eigenlijk alleen maar getuigt van veel liefde voor het vak.  Ik geloof dat de aanpassing aan het publiek dat je omringt, veel moeilijker is.  Dat leer je pas na jaren.

Als ik achter de piano plaats neem, heb ik nooit op voorhand een programma gemaakt.  Als er gegeten wordt, moet je heel discreet en bescheiden beginnen.  Men mag je nauwelijks horen, maar je moet toch aanwezig zijn.  Ook moet je aandachtig observeren: als je ziet dat een paar gasten zich aangetrokken voelen, dan weet je dat je op het goede spoor zit.  Maar je weet dat je ze allemaal een plezier wil doen en je mag niet rusten vooraleer iedereen tevreden is.  Daar bestaat geen recept voor, tenzij 55 jaar lang achter de piano en de micro zitten en heel goed beseffen dat je mensen voor een avond van hun beslommeringen wil verlossen.  Daar gaat het om.  Maar alles kan natuurlijk niet tenzij je heel veel van je vak houdt.  Zonder die liefde zou ik er nooit in slagen.  Als die liefde ophoudt, als je er geen zin meer in hebt, moet je stoppen, want het publiek merkt zoiets meteen.

Als dank krijg je het enthousiasme en het applaus van het publiek in ruil, de herkenbaarheid en de erkentelijkheid.”

Sabam biedt aan de familie, vrienden en collega's van Johan Stollz haar diepste gevoelens van medeleven aan.