“Schrijven houdt me jong” vertelde Staf Knop in 2012 aan de redactie van Sabam Magazine.
Waarvan akte want zelfs in zijn nineties had de auteur niets aan verteltalent en jeugdige charme ingeboet.   Zijn vele levens bleken een onuitputtelijke inspiratiebron. Film, muziek, theater, televisie, literatuur en wij allemaal zijn een grootheid armer.

Maar Staf, “muze van Sabam”, 66 (!) jaar lang trouwe vennoot, dankjewel voor al je wonderbaarlijke verhalen en je weergaloos parcours. Je hebt je plaats in de geschiedenis meer dan verdiend.  

Een glimp van die rijke geschiedenis willen we u niet onthouden. Als ode aan Staf, publiceren we graag opnieuw ons interview van toen en de fotoreportage n.a.v. zijn Muze van Sabam, die hij als oeuvreprijs in 2012 op de Boekenbeurs ontving van Johan Verminnen, onze toenmalige gedelegeerd bestuurder.

Staf, hier op de foto met zijn dochter Magda en "de Muze van Sabam" tijdens zijn hommage op de Antwerpse boekenbeurs in  2012

Staf Knop: "Schrijven houdt me jong"

(itv uit Sabam magazine 69 juni 2012)

Prijs je gelukkig als hij je artistieke pad kruist want Staf Knop kent als geen ander de weg naar het succes. Groten der aarde kunnen erover meepraten. Een filmscenario voor Yves Montand, een monoloog voor Ann Petersen, het format voor de Baccarabeker, de creatie van een theaterstuk voor Hugo Claus, die één van zijn beste vrienden werd,  of  het aanbod van een paar Hollywoodsterren om het wereldberoemde MGM-casino in Las Vegas te leiden. Deze en andere straffe verhalen die de auteur beleefde tijdens zijn directeursschap van het Casino van Knokke bundelde hij vorig jaar in een boek  dat leest als een trein.  

“Ik herinner me... Over beroemdheden, Knokke, het Casino, la Réserve" bevat anekdotes over beklijvende ontmoetingen met Marlène Dietrich, Maurice Chevalier, Johnny Halliday, Edith Piaf, Claude François, Nand Buyl, Chris Lomme, Frank Sinatra e.v.a.  

De pen van de kwieke schrijver hangt bovendien nog lang niet aan de wilgen, zijn vele levens blijken een onuitputtelijke inspiratiebron. "Wilhelmstrasse 119 , Berlijn", Stafs jongste publicatie van dit jaar, is heel andere koek dan de glamour en glitter van het casino. In deze autobiografische roman vertelt hij over zijn gedwongen en bewogen verblijf tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Duitse hoofdstad, waar hij samen met een jonge lotgenoot onbewust terecht kwam in een net van de Britse geheime dienst, die instond voor het oversluizen van Duitse wetenschappers naar Los Alamos in de VS, waar de atoombom werd klaargestoomd o.l.v. Prof. Oppenheimer. Later zou blijken dat meer dan 300 vroegere nazi-leiders een job hadden gekregen in de States.

Het is niet het eerste geschiedkundige feit dat Staf vanop de eerste rij meemaakt. Zijn opmerkelijke carrière begon ooit  als... privé telefonist bij Koning Leopold III.
Staf Knop: "Ik woonde op het paleis van Laken en was de chouchou van heel de koninklijke familie maar vooral van Leopold. Hem heb ik later nog teruggezien. Met koning Boudewijn heb ik op de buis van mijn fiets in het park rond gereden. De koningskinderen deden hun eerste Communie waar ik bij was in 1941. Ik heb er nog een bidprentje van. Ik was ook van dienst op het paleis toen op 10 mei 1940 de oorlog uitbrak. Diezelfde dag was de Eerste Communie van Prinses Josephine Charlotte gepland. De plechtigheid werd een jaar uitgesteld maar de kaartjes uit 1940 werden gewoon opnieuw gebruikt, de oorspronkelijke datum werd in het goud doorstreept  met daaronder de nieuwe. Heel het paleis lachte met dat koopje maar nu is het wel een waardevol document natuurlijk.

Om de drie dagen mocht ik naar huis. Ik was een filmfanaat en dan ging ik al eens naar de cinema. In  1943 kwam ik uit de Eldorado op de Place de Brouckère in Brussel, waar net een razzia was begonnen. Dat was de aanzet voor het boek over mijn belevenissen in Berlijn, waar ik in een kamp en daarna onbewust in een netwerk terechtkwam. Daar heb ik “de stoute jongen uitgehangen”. Toen de Russen voor de deur stonden ben ik kunnen vluchten uit Berlijn maar in Brussel werd ik onmiddellijk opgepakt om mee te werken voor het verzet. Tot na de oorlog ben ik erbij gebleven, ik heb zelfs nog een paar acties moeten verrichten waar de Duitsers niet goed van waren. Ook dat staat allemaal in het boek."

"Ik geloof dat het in ‘48  of ‘49 was dat ik lid ben geworden van SABAM. In die tijd had ik dramatische letterkunde gestudeerd en een eerste toneelstuk geschreven dat onmiddellijk gespeeld werd in de KVS. Ik moest dus geen examen meer doen (lacht).  Ik werkte toen ook al als journalist voor Het Laatste Nieuws, waar ook Vic De Ruyter op de redactie zat. Hij werd directeur van de KVS en drong aan dat ik voor hem ook een stuk zou schrijven. Ik was verkocht en de trein was vertrokken. Uiteindelijk heb ik er dertig geschreven. Allemaal aangegeven bij SABAM.
Na zijn rijkgevuld bestaan in de 20ste  beleeft Staf in de 21ste eeuw een nieuwe tweede jeugd. De dramatische eenakter De Rekening, die hij destijds met groot succes op de planken van het NTG bracht, bewerkte hij zopas tot een filmscenario voor Canvas.  Het is nog lang niet het laatste wapenfeit van de goedlachse auteur want intussen broedt hij alweer op een nieuwe mysterieuze roman."

Staf Knop (in 2012): "Ik voel me eigenlijk nog veel jonger dan ik er uit zie (lacht) Waarschijnlijk door het schrijven ja. Ik ben heel mijn leven lang journalist geweest en dat is het schoonste beroep ter wereld. Vooral de manier waarop ik het kunnen doen heb, was fantastisch."

                                                                                                                                                                                                                      (Tania Ghyselinck)