In een documentairevoorstelling uit het recente TAZ-programma brengt Edoardo Ripani het tragische verhaal van Pretare in beeld. Een aardbeving veranderde voorgoed de geschiedenis van het Italiaanse dorpje.  

Edoardo: Ik ken de regio heel goed en voel enorm mee met wat er vorige zomer is gebeurd. Deze performance maakt deel uit van de research voor mijn bachelorproef aan het RITS.  
Met Kerst ontmoette ik heel wat mensen uit de plaats waar de aardbeving zich had voorgedaan. Het bergachtig gebied was sowieso de locatie waarrond ik wilde werken.  Maar uiteraard eist de aardbeving een belangrijke rol op in de voorstelling. De performance die werd getoond op Theater Aan Zee was een soort researchproces, een stap voor de uiteindelijke bachelorproof. Co-actrice Sylvia, afkomstig uit Italië maar al 20 jaar in Brussel wonend, was mijn studente in een theaterworkshop. Zij maakte ook de foto’s uit de performance. De research samen baande de weg naar de ontwikkeling van haar personage. In deze solo is de aardbeving het belangrijkste thema en zij het hoofdpersonage.  In de bachelorproef komt de verlating uit de berggebieden meer aan bod.  De aardbeving wordt ook een metafoor voor iets anders.

Edoardo slaagt erin om de sound en het gevoel van een aardbeving levendig te reconstrueren.
Voor mij was dit een zoektocht naar de juiste sound/theatraal effect. In Italië hebben we voortdurend aardbevingen. In mijn jeugd heb ik ze vaak gevoeld. Zoals alle natuurlijke krachten is een aardbeving enorm overweldigend. In de voorstelling maken we gebruik van een subwoofer.  

Edoardo: Wat ik fijn vond aan de workshop (Stijn Devillé’s Sabamworkshop “Hoe documentaire ombuigen naar een theatertekst”nvdr) is dat het documentaire materiaal een startpunt is. Bij de docu en de feiten blijven is mogelijk maar je kan ook verder evolueren naar fictie. Stijns focus ligt op het schrijven en zo heb ik het zelf ook graag.

Volgend jaar volg ik de master opleiding in het RITS (regie). Ik heb een project in mijn hoofd, misschien vertrek ik opnieuw van een historische documentaire basis, maar dan meer algemeen. Ik wil iets doen rond het gebouw van het Italiaanse centrum van Cultuur, in Brussel opgetrokken door de fascisten in de jaren dertig. Het heeft een rijke geschiedenis, en zo komt die van Italië ook aan bod. Maar nu neem ik eerst even pauze…in september begin ik opnieuw. (TG)

“De dubbelrol van regisseur-acteur is helemaal niet zo eenvoudig. Al valt dit bij een monoloog nog goed mee. Daarom heb ik ook beslist om voor mijn bachelorproef enkel te regisseren.” 

Eerder maakte Edoardo de voorstelling Fratelli, een productie uit 2016 in GC De Kriekelaar in Schaarbeek.