In één woord of niet, de naam “van der Steen” staat garant voor topkwaliteit in de negende kunst, zoveel is zeker.

Wilbert van der Steen, voor alle duidelijkheid géén familie van Willy, overtuigde de jury van de Willy Vandersteenprijs 2017.
Traditiegetrouw overhandigd door Helena Vandersteen en geschonken door Sabam For Culture, maar voor het eerst in het 20-jarige Kalmthoutse museum van Suske en Wiske, gevestigd in de oude villa van hun geestelijke vader.

Met een graphic novel, klinkend als een klok, rijft een tekenende noorderbuur de zevende Willy Vandersteenprijs binnen. Onze redactie polste naar het ontstaan van “Zon”. Van inktoefening tot meesterwerkje met een grafische rol voor onze dagster.

.
Wilbert van der Steen: Eigenlijk is het begonnen als een tekentechnische inktoefening. Het was niet mijn idee om een boek te gaan maken of uit te geven. Een kort twee paginaverhaaltje uit 2010 had ik uitgediept tot een pagina of zevenentwintig, ik dacht: da’s een lekker verhaaltje om mee te oefenen (lacht)

 

Maar dat pakte even anders uit?
Toen ik het aan Marc Legendre liet zien (winnaar van de prijs in 2015 met Amoras nvdr).
raadde hij me aan om ermee naar een uitgever te stappen. Redelijk snel kwamen we bij Ballonmedia en Blloan (gespecialiseerd in graphic novels nvdr) uit. Zij reageerden vrij vlot en hoewel het een te kort verhaal was, waren ze geïnteresseerd. Ze vroegen of ik het verder kon uit- en verdiepen. Daarmee ben ik aan de slag gegaan tot ik het dubbele had. Alles is geënt op het oorspronkelijke twee paginaverhaaltje.

De titel “Zon” op zich is eigenlijk vrij ironisch. Het is helemaal geen zonnig verhaal.
Maar het jongetje Lucien is wel weer de zon in het leven van iemand anders. Ik speel graag met schaduwen, de zon speelt fysiek een grote grafische rol in het verhaal. Om dat kleine gegeven heb ik een hele geschiedenis bedacht en uitgeschreven.

Momenteel werk ik aan het tweede boek. Met het open einde van het eerste deel hadden sommigen het moeilijk, anderen vonden het dan weer geweldig, maar het gaat verder…

Samen met Willem Ritstier, die van de jury een speciale vermelding kreeg voor zijn “verstilde strippareltje” “Wills kracht”, werkt Wilbert momenteel aan een informatieve strip in opdracht van Ballonmedia. Hij illustreerde ook al kinderboeken en schreef er één: “Pension Kat”.  Wilbert: Dat bracht me weer terug bij mijn jeugddroom, “strips maken”. Die had ik lange tijd opzij geschoven. Ik dacht: “ik wil dit niet schrijven, ik wil dit tekenen.” (TG)

Wilbert: Ik heb Willy van der Steen ooit kort ontmoet, tijdens de stripdagen in Breda ergens in de jaren tachtig. Hij werd er geïnterviewd door een vriend van mijn ouders en hij vroeg me toen of ik ook een Vlaming was (lacht).
 

Winnaar Wilbert (rechts), hier “geschaduwd” door de olijke Gerben Valkema, die vorig jaar won met “Elsje”. Hij maakte de tekening op de foto als bonus voor de winnaar.

“Zon” is het verhaal van een bastaardjongen die door zijn moeder verafschuwd wordt, maar door zijn opa op handen wordt gedragen omdat hij het familiebedrijf kan overnemen.

Bestuurslid en theaterauteur Ignace Cornelissen (links op de foto) nam het woord namens Sabam en zette mee ons beurzenpakket voor strip in de kijker.  http://www.sabam.be/nl/voor-auteurs/literatuur/beurzen

De Willy Vandersteenprijs is een initiatief van Stripgids in samenwerking met Sabam For Culture en de erven Vandersteen. De jury bestond dit jaar uit (niet stemgerechtigd) voorzitter Helena Vandersteen, David Steenhuyse (hoofdredacteur Stripspeciaalzaak), Charel Cambré (stripauteur en laureaat in 2015), Seb van der Kaaden (uitgeverij Personalia/Stripglossy), Koen Clement (directeur Europalia) en Esther Wouda (stripcoach/writer/producer bij Gloworm film). Samen beoordeelden ze liefst 150 albums.

Na afloop werden de taart en de rondleiding in het museum felgesmaakt.

Het oorspronkelijke bureau van Willy Vandersteen (foto's (c) Sabam/tg)