Hij was uniek, onze Arno. Hij was niet alleen componist, auteur, uitgever, zanger, muzikant, maar ook een verteller, een grappenmaker, een lacher én een filosoof.
Hij was Arno, de zoon van zijn moeder, aan wie hij een van de mooiste nummers uit zijn repertoire heeft opgedragen, de neef, de minnaar. Hij was een Oostendenaar, een Brusselaar, een Belg, een Europeaan, een wereldburger. Arno was, hij leefde en beleefde.
Hij behoorde toe aan zijn fans, aan wie hij alles gaf, tot het einde, aan wie hij alles vertelde, bescheiden en oprecht.
Arno schitterde niet alleen in zijn eigenzinnigheid. In zijn altijd zwarte pak straalde hij een fel wit licht uit dat maar weinig sterren van ons land benaderen.
Hij nam waardig en nederig afscheid van Oostende. Hij gaf zijn laatste uitleg over deze dame die van zwart houdt, hij betreurde de Brexit, hij stak de rode neon ‘VIVRE’ aan om zijn publiek te begroeten voor hij voor het laatst van het podium verdween, onze ereburger, onze rocker met zijn groot hart, onze ridder van de kunst en letteren.
Sabam is er enorm trots op zo'n complete en unieke artiest onder haar leden te hebben.
Namens onze auteursvereniging en namens alle auteurs, betuigen wij onze oprechte deelneming aan Arno’s naasten en al wie hem liefhad.